Moestuintjes (2)

Wat voorafging: In mijn vensterbank staan 29 moestuintjes, gekregen bij de boodschappen van Albert Heijn. Op 22 maart heb ik de eerste vier gezaaid. Zij zijn alle vier beschimmeld. De basilicum zou binnen een week moeten ontkiemen, maar er gebeurt helemaal niets.

Het is 2 april. Zie ik het goed? De broccoli en de slamix, gezaaid op 26 maart, ontkiemen! De slamix is precies op tijd, maar de broccoli is een prematuurtje. Als dat maar goed gaat; is er een couveuse voor premature broccoli?

Op 4 april ontkiemen de doperwtjes, ook al prematuur. En dan, een dag later, steken de rode biet, de venkel en de worteltjes hun kopjes boven de grond uit, beschimmeld en wel. Zij zijn precies op tijd. Dat geeft de burger moed, want ondertussen vertoont het grootste deel van mijn potjes schimmelvorming. Een tweede potje met doperwtjes ontkiemt, ook deze zijn te vroeg. De basilicum vertoont nog steeds geen teken van leven. Ondertussen zouden ook de watermeloenen ontkiemd moeten zijn, evenals de augurken. Zij hebben hun limiet van respectievelijk één en twee weken ruimschoots overschreden. Van alle kanten hebben lezers van mijn blog mij hun moestuintjes geschonken met als resultaat, dat ik op 8 april de laatste exemplaren aan mijn verzameling toevoeg. Er staan nu 45 bakjes in mijn keukenraam.

13 april. Tussenbalans. Ik ben druk aan het verspenen geweest. Ja, verspenen! Zo heet dat, Albert Heijn; ook al noemen jullie het verpotten. Jammer. Als je toch probeert de bevolking op te voeden qua kweken van groenten, leer ons dan meteen de unieke bijbehorende woordenschat. Ik heb me een breuk gesjouwd aan zakken met potgrond en we doen fanatiek mee aan de nieuwe actie van Albert Heijn: zegeltjes sparen voor korting op plastic kweekpotten. Nu heb ik potten met broccoli, slamix, radijsjes, venkel, worteltjes, rode biet en doperwtjes. Vier potten mogen buiten staan, in de zon, de andere drie mogen niet in de zon en staan binnen.

De ontkiemtijden die Albert Heijn opgeeft, kloppen vaker niet dan wel. Sommige zaadjes ontkiemen al na twee dagen, in plaats van na een week. Andere na vijf dagen. De basilicum heeft er uiteindelijk meer dan drie weken over gedaan, voordat-ie, tot mijn vreugde, toch nog zijn kopje boven de grond uitstak. In de augurken en watermeloenen heb ik geen vertrouwen meer. Ik heb er meerdere bakjes van, geen enkele doet het. Ook de courgette lijkt er geen zin in te hebben.

Het verspenen gaat door. Ondertussen staan er zeven potten met groenten op mijn tuintafel. Maar dan gebeurt waar Albert Heijn voor waarschuwt: nachtvorst! ’s Avonds halen we de groenten dus naar binnen en ’s morgens zetten we ze weer buiten, in de  veronderstelling dat zonneschijn goed is voor hun ontwikkeling. De doperwtjes schieten inderdaad omhoog, aan de andere plantjes is weinig tot geen groei waarneembaar. De sterrenkers, zoals ik tuinkers van huis uit noem, heb ik al kunnen oogsten. De oogst past precies op een beschuitje met kaas. Het smaakt heerlijk.

Tussentijdse conclusie: groenten kweken heeft veel weg van truien breien. Het is veel goedkoper en veel eenvoudiger om de groente en de truien kant en klaar in de winkel te kopen. Een zelfgebreide trui kán erg mooi en behaaglijk zijn. Of het met mijn groentesprietjes ooit wat wordt, moet nog blijken. (Slot volgt).

Reageren? Heel graag. Hou er rekening mee dat het soms even duurt, voordat je reactie hier te zien is.