Gesleutel

Mijn rechteroog is een lui oog. Het draagt weinig tot niets bij aan mijn gezichtsvermogen en ik zie geen diepte. De geneeskunde staat hier met lege handen, maar gelukkig valt er goed mee te leven.

Onderdeel van het probleem is, dat mijn luie oog een beetje scheef staat. Het kijkt naar scheelbinnen als mijn linkeroog naar voren kijkt. Sommige mensen vinden dat charmant, zelf denk ik daar anders over.

Voor dit scheelzien heeft de geneeskunde wél een oplossing: het oog operatief rechtzetten. Bij de oogarts blijkt, dat mijn oog net iets meer dan tien graden uit het lood staat. Dat is voldoende om het rechtzetten te rechtvaardigen, zegt ze. De operatie houdt in, dat ze een oogspiertje een stukje korter maakt. Volgens haar is het een ingreep van niks, maar ja, toch zijn complicaties niet uit te sluiten. Dat geldt nou eenmaal altijd als er aan je lijf gesleuteld wordt. Een mogelijke complicatie is, dat ze het oogspiertje net een fractie te ver inkort. Dan staat het oog niet meer een beetje naar binnen, maar een beetje, of helemaal, naar buiten. Er zijn weinig mensen die dat nog charmant vinden.

Ik aarzel. Is dat het me waard?

De oogarts ziet mijn aarzeling en denkt me te kunnen geruststellen. ‘Als het resultaat van de operatie tegenvalt, dat doen we het gewoon nog een keer,’ zegt ze. ‘Net zo lang tot het goed is.’

Ik heb vriendelijk bedankt voor de ingreep.

Reageren? Heel graag. Hou er rekening mee dat het even duurt, voordat je reactie op de site getoond wordt.

Dit bericht is geplaatst in De dokters en wij. Bookmark de permalink.

3 reacties op Gesleutel

  1. janneke schreef:

    Misschien is het jou nooit opgevallen, maar ik heb één oog dat een beetje naar buiten staat. Iemand heeft me er ooit op attent gemaakt, en er iets aardigs over gezegd. Ik zou ook niet zo gauw sleutelen, behalve als het je gezichtsvermogen verbetert. Weet je, aan iedereen mankeert wel wat….

  2. maaike schreef:

    Joke,
    Het is me nooit opgevallen. Draagt dat ook iets bij aan je keuze wel/niet operatie?

    Gr Maaike

  3. Pon schreef:

    Mij doet het wel iets, deze 2 ogen zo op de foto te zien, als ik mij inleef ze te hebben:

    alsof 1 oog mee gaat met de snelheid van allen en alles buiten mij, en het andere oog naar binnen naar mezelf is gericht en altijd wacht en thuisblijft bij mij(n) binnenste..

    Net zoiets als de spreuk: ‘ even wachten, mijn ziel is nog niet aangekomen’.

Reacties zijn gesloten.