Eitje

Communicatiewetenschap is een enorme verzameling onderzoek, waarbij onder communicatie steeds iets anders wordt verstaan, al naar gelang het de onderzoekers uitkomt. De communicatiepraktijk daarentegen is doodsimpel.

In de communicatiepraktijk gaat iedereen uit van het model, waarbij een zender via een kanaal, ook wel medium genoemd, een boodschap overbrengt aan een of meerdere ontvangers. Meestal (maar niet altijd) is er in de praktijk ook een besef van interactie, dat wil zeggen, er wordt belang gehecht aan wat ontvangers van een boodschap vinden en wat ze ermee doen.

gebroken eiWaar komt dat op neer, in de praktijk dus? Communicatiemedewerkers proberen aan hun opdrachtgever een boodschap te ontfutselen, plus een of meerdere doelgroepen voor wie de boodschap bestemd is. Dan gaan ze op zoek naar media waarvan ze denken dat die de doelgroepen bereiken en geschikt zijn voor de boodschap. En dan regelen ze dat de boodschap in die media terechtkomt. Eitje.

Minder eenvoudig is het, om te ontdekken wat je doelgroepen vinden van je boodschap en wat ze ermee doen. Daarvoor moet je onderzoek doen, het domein van de communicatiewetenschap. Hoe beter uitgevoerd, hoe ingewikkelder en duurder zo’n onderzoek is. En de uitkomst, namelijk dat je boodschap je doelgroepen grotendeels ontgaan is en dat ze er niks mee gedaan hebben, die uitkomst wil je eigenlijk ook liever niet weten. Toch is dat helemaal geen nieuws. Binnen de communicatiewetenschap is het al een halve eeuw bekend, dat communicatie via het model zender-medium-ontvanger zelden of nooit leidt tot gedragsverandering bij de ontvangers.

Bent u er nog?

Gelukkig hebben we vandaag de dag de sociale media. Als je je boodschap óók twittert en op facebook zet, zijn er altijd wel twitteraars of facebookers die reageren, al dan niet emotioneel of anderszins niet ter zake. Of die lieden tot je doelgroep behoren is vers twee, maar je hebt tenminste reacties. En daar kun je wat mee, als communicatiemedewerker. Monitoren, tellen, antwoorden verzinnen, ontevreden reageerders sussen. Eitje.

Of dat is wat de opdrachtgever verwacht had van de communicatie is maar de vraag. Een opdrachtgever en een communicatiemedewerker bespreken namelijk zelden wat er van de communicatie verwacht wordt. En of dat reële verwachtingen zijn. Als ze dat wel zouden bespreken, zou wel eens kunnen blijken, dat het zinloos is om het zender-medium-ontvanger model in stelling te brengen. Mijn ervaring is dat de opdrachtgever dat eigenlijk helemaal niet wil weten. De communicatiemedewerker trouwens ook niet.

Bent u er nog? Reageer dan gerust.

 

 

Dit bericht is geplaatst in Communicatie en zo. Bookmark de permalink.

2 reacties op Eitje

  1. Peter R. Hein schreef:

    Toch even serieus, Joke: (ik ben er nog helemaal) hoe moet het dan?
    1) De formulering van je boodschap lijkt me heel belangrijk (moet de zender doen, lijkt me)
    2) Doelgroep formuleren lijkt me even belangrijk (moet de zender doen, lijkt me.)
    Dan sla ik het kanaal heel even over en ga naar de ontvanger (= 2), die de boodschap helder (dus goed geformuleerd) moet ontvangen (= 1)

    Maar langs welke kanalen?: hoe maak je facebook, LinkedIn en twitter tot je dienaren bij het uitventen van 1) aan 2)?
    Natuurlijk zit er bijFB etc veel kaf tussen het koren, maar dat kun je toch gewoon voor lief nemen? “Een vliegende kraai vangt altijd wat”(of: het bekende “Schot hagel”, maar so what?

    HOE MOET HET DAN??

    ADVIEZEN GRAAG: (VOOR MIJN BOEK, NATUURLIJK)
    (had je ook kunnen bellen, maar dit is wel zo leuk)
    Welterusten,

    Peter

  2. Gerda Jaarsma schreef:

    Joke,
    “Eitje”
    daar moest ik nu echt om grinneken: en ik zal het me weer herinneren als ik wat meer met de ‘communicatie’ van De Molen Fortuna aan de gang ga.
    Maar zonder je stukje gelezen te hebben was mijn eerste associatie met “eitje” jullie zoon Eynar.
    Dat had jij mogelijk niet verwacht….
    Schrijf-ze-lekker!

Reacties zijn gesloten.