De varkens van Frederik

Het eerstvolgende huis aan onze kant van de Dalegårdsvej staat een kilometer verderop. Daar woont Frederik Tolstrup met zijn vrouw en twee zoontjes. Hij is varkensproducent en hij is trots op zijn bedrijf. Daarom baalt hij als een stekker van de campagne die DN, de grootste natuur- en milieuorganisatie van Denemarken, momenteel voert onder het motto: niet de varkens zijn ziek, maar de varkensproductie.

In een ingezonden brief in het regionale dagblad Bornholms Tidende zet hij zijn standpunten uiteen en nodigt hij iedereen uit, met name mensen met een kritische opstelling tegenover de bioindustrie, voor een bezoek aan zijn stallen.

Wij gaan er heen, niet zozeer omdat wij onszelf tot de doelgroep rekenen, maar meer om eens nader kennis te maken met onze jonge buurman (30) en zijn bedrijf. Op een koude zaterdagmorgen hebben zich bij zijn varkensstallen ruim twintig belangstellenden verzameld. Enkele van hen vinden zichzelf kritisch, de anderen zijn vooral nieuwsgierig naar wat zich achter de muren van de stallen afspeelt. Frederik deelt schone klompen en laarzen uit en we trekken allemaal een witte kunststof overall aan, vers uit de verpakking.

Frederik blijkt een vermeerderingsbedrijf te hebben. Hij koopt fokzeugen in, insemineert ze en fokt de jonge biggetjes op tot ze ongeveer 25 kilo wegen en tussen de tien en twaalf weken oud zijn. Die verkoopt hij dan aan een vleesvarkensbedrijf. Uiteindelijk komt het vlees van zijn varkens in China en Hongkong terecht. Denemarken is ’s werelds grootste exporteur van varkensvlees.

Vol trots leidt Frederik ons rond. We zien de stal met de zeugen die geïnsemineerd kunnen worden. Dan lopen we door naar de stallen waar de drachtige zeugen verblijven en waar ze bevallen. Daarna zijn de stallen met zogende moedervarkens en kleine biggetjes aan de beurt. En tenslotte de stallen met biggen die de moedermelk ontgroeid zijn.

De stallen zijn schoon, de lucht wordt gezuiverd, de temperatuur is varkensvriendelijk en de varkens en biggen zien er gezond en tevreden uit, voorzover een mens dat beoordelen kan. Vandaag de dag is het dierenwelzijn dan ook niet meer het belangrijkste maatschappelijke issue in de grootschalige varkensfokkerij. Waar Danmarks Naturfredningsforening (DN) zich druk om maakt, is het antibioticagebruik bij varkens in de bioindustrie en de MRSA-problematiek. MRSA is een bacterie die bestand is tegen alle gangbare antibiotica en dodelijk kan zijn voor toch al ernstig zieke mensen met een zwakke weerstand. De MRSA-bacterie houdt zich graag op bij varkens en kan dan via gezonde mensen bij zieke mensen terechtkomen.

Frederik Tolstrup (r)

De ontwikkeling van multiresistente bacteriën zoals MRSA is een groot maatschappelijk probleem, maar Frederik weigert om daarvoor als varkensproducent de zwarte piet in ontvangst te nemen. In de eerste plaats, zegt hij, voelt de MRSA-bacterie zich niet alleen thuis bij de varkens uit de bioindustrie, maar ook bij scharrelvarkens en ecologische varkens. Daar heeft hij zeker een punt. En het verder verminderen van het antibioticagebruik is niet de oplossing voor de huidige MRSA-problematiek. Daar heeft hij zijn tweede punt. Maar wel wil Frederik zijn steentje bijdragen aan het terugdringen van antibiotica. Hij richt zijn volle aandacht op het verbeteren van het voer voor de varkens. Hij probeert om via een topkwaliteit voer zijn varkens en biggen optimaal gezond te houden. Hij gebruikt voor het overgrote deel voer waarvan hij de herkomst kent. De basis vormt gerst van eigen land, waaraan hij mineralen en vitaminen toevoegt. De biggen krijgen een voedermix die afgestemd is op hun leeftijd, en ook de drachtige varkens krijgen een speciale mix. Frederik is ervan overtuigd dat het juiste voer de grondslag vormt voor een goede weerstand van de varkens, waardoor die weinig vatbaar zijn voor bacterieziektes en nauwelijks nog antibiotica nodig hebben.

De bezoekers vragen hem de oren van het hoofd; deskundig en gedreven geeft hij antwoord. Na afloop krijgen we in het woonhuis koffie met heerlijke sneden brood en zelfgemaakte cake en gebak, volgens het ons inmiddels bekende Deense gastvrijheidsprincipe. We maken kennis met Frederiks vrouw Julia en met zijn ouders die hem royaal steunen in zijn ambities. Knud, Frederiks vader, is eigenaar van een groot areaal akkers bij ons in de buurt. Een deel van de opbrengst van die akkers gaat als voer naar de varkens van Frederik.

Ik denk dat de varkens van Frederik het goed hebben, mede dankzij de support die hij krijgt van zijn ouders. En ik zie ook dat hij zich volledig inzet om het antibioticagebruik van zijn varkens te minimaliseren. Maar ik heb er een hard hoofd in of ook varkensboeren in bijvoorbeeld China zich die luxe kunnen permitteren. Blijkbaar hebben heel wat Chinezen diezelfde angst, gezien hun voorkeur voor Deens varkensvlees.

Reageren? Heel graag. Hou er rekening mee dat het soms even duurt, voordat je reactie hier te zien is.

Zie voor details en foto’s over ons tijdelijke verblijf op Bornholm jokemarc.net. Deze site wordt vaak aangevuld.