De bank

Wie een hond in huis neemt moet enkele basisregels invoeren. De belangrijkste is, dat de hond het idee ontwikkelt dat hij de allerlaagste in de roedel is. De roedel, dat is het gezin waarvan de hond deel uitmaakt.

Hoed je voor een hond die denkt dat hij de roedelleider is. Zo’n hond kan overigens ook een teefje zijn. Die is in huis niet te handhaven. Hij voelt zich genoodzaakt om steeds te laten zien dat hij de baas is. Als roedelleider gehoorzaamt hij niemand en kan hij grommen of zelfs bijten naar mensen, dat wil zeggen roedelgenoten, die niet doen wat hij wil. Hij moet immers de orde handhaven.

Hoe leert een hond dat hij slechts een ondergeschikte positie inneemt? Hij moet vanaf het eerste moment weten dat iemand anders de baas is en dat hij zich dus nergens druk over hoeft te maken. Neem daarom consequent zelf de leiding. Ga je samen door een deur, ga dan zelf als eerste; sta niet toe dat de hond voorkruipt. Hetzelfde geldt voor het tuinhekje of de portiekdeur. Tijdens de wandeling moet een hond eigenlijk altijd een pas achter je blijven. Jij, de roedelleider, verkent de route, de roedel volgt. Een hond die geleerd heeft wie de baas is, weet instinctief welke rol hij moet vervullen. Daarmee wordt het leven voor baas èn hond een stuk aangenamer.

Mede daarom mag onze hond Tobi niet op de bank. Dat is een positie die alleen aan zijn bazen is voorbehouden. Tobi heeft daar vrede mee. Hij denkt dat zijn bazen vanaf de bank een goed overzicht hebben en de omgeving scherp in de gaten houden. Hij heeft dus niets te vrezen. Bijkomend prettig is, dat de bank verschoond blijft van hondenharen. Tobi mag ook niet in ons bed.

Maar wat als er niemand in de kamer is, behalve Tobi? Voelt hij zich dan niet gedwongen om de wacht te houden over het roedelhol? En moet hij daarvoor dan niet een gunstig uitzicht hebben, met name vanaf de bank?

Wij dachten altijd dat Tobi zich netjes aan het bankverbod hield, ook tijdens onze afwezigheid. Totdat hij op een late avond, hij was er al uit geweest en wij stonden op het punt om naar bed te gaan, opeens op de bank sprong. We wisten niet wat we zagen. Dat had hij nog nooit gedaan, althans niet waar wij bij waren. Eén terechtwijzing was voldoende om hem met de staart tussen de benen te laten afdruipen richting hondenmand. Hij had zich vergist, wilde hij ons blijkbaar laten weten. Maar wat zou hij doen als wij onze hielen gelicht hadden? Er zaten de laatste tijd wel opvallend veel hondenharen op de bank…

Marc kocht een infraroodcamera met bewegingsdetector. Die had hij altijd al willen hebben, zei hij als excuus. Voordat wij naar bed gingen zette hij de camera zo neer, dat die foto’s ging maken als Tobi op de bank zou springen.

Tobi gesnapt op de bank met behulp van een ‘game camera’

De volgende dag bleek dat Tobi zich inderdaad op de bank geïnstalleerd had, nog geen vijf minuten nadat wij naar boven waren gegaan. Pas tegen zessen ’s morgens verdween hij weer naar zijn mand. Ook de dagen daarna verraadde de camera dit gedrag.

Wat nu? Het enige wat ik kon doen was ’s nachts een doek over de bank leggen, om de haren op te vangen. Het bleek dat deze doek Tobi in verwarring bracht. Hij sprong nog wel op de bank, maar sprong er ook weer af. Alsof de bank met doek niet zo lekker lag. Of niet zo lekker rook. Na een paar nachten liet hij de bank helemaal links liggen.Tot zover dus de theorie van de roedelleider.

Nu zijn we een paar weken verder. De camera staat in de kast en ik word wat nonchalanter met de doek. Er verschijnen weer hondenharen op de bank.

Reageren? Heel graag. Hou er rekening mee dat je reactie niet meteen op de site zichtbaar is.