Rugpijn

Nu ik een dagje ouder geworden ben, zijn er twee generaties voor mij, die ik oud heb zien worden: de generatie van mijn grootouders, oudooms en -tantes en de generatie van mijn ouders en hun broers en zussen. Met name bij de vrouwen in de familie kwam de ouderdom met gebreken.

Mijn oma, moeder en tantes kwamen steeds moeizamer uit hun stoel, wilden graag klusjes voor mij doen zolang dat maar zittend kon (boontjes afhalen aan tafel), lieten al vóór hun zestigste de fiets staan, maar zagen tegelijkertijd op tegen het wandelingetje naar de bushalte. Konden trouwens ook de bus Rugpijnniet meer zo goed inklauteren. Met een hand hun onderrug ondersteunend en met een vermoeide blik in de ogen schreven ze dit zuchtend toe aan ouderdom, stijfheid of reuma, dit alles op eigen gezag, zonder diagnose van een dokter. Mijn familie had in het algemeen niet veel op met de uitspraken van dokters.

Tot mijn schrik begin ik het gedrag van mijn oma, moeder en tantes bij mijzelf terug te zien. Mijn onderrug, een levenslange zwakke plek, gaat steeds vaker zeurderig opspelen. Moeite om in beweging te komen. Liever zitten dan lopen. Lange wandelingen, nou nee. Zou ik straks ook boontjes zitten af te halen voor volgende generaties? Dat toch liever niet, als het even kan. Dus maak ik een afspraak met de fysiotherapeut, benieuwd of die iets voor me zou kunnen betekenen.

Mijn laatste ervaring bij de fysiotherapeut dateert al van vele jaren geleden. Ik herinner me dat hij iets deed met een apparaat dat kleine elektrische schokjes afgaf. Nou, dat is er vandaag de dag niet meer bij. Binnen de fysiotherapie heeft zich klaarblijkelijk een stille revolutie afgespeeld. Mijn therapeut, een vriendelijke jonge vrouw, laat mij zorgvuldig allerlei bewegingen uitvoeren. Het ene been omhoog, het andere been omhoog. De ene kant opdraaien, de andere kant opdraaien. Ze observeert en vraagt hoe het voelt. Ze kijkt naar het verschil tussen links en rechts. Ze tast mijn ruggenwervels af en onderzoekt mijn heupen. Ze kijkt, voelt en vraagt.

Dan pakt ze een model van de ruggengraat en geeft ze haar diagnose. Mijn onderste wervels worden niet voldoende ondersteund door lokale spieren. De wervels zwabberen een beetje heen en weer, daardoor komen zenuwen in de knel. Ter compensatie gebruik ik voor het steunen van mijn onderrug een spiergroep aan de zijkant van mijn rug, die daar niet op is gebouwd. Dat geeft overbelasting.

Wat is hieraan te doen? Ze stelt voor het probleem in drieën te delen. Om de pijn aan te pakken leert ze me twee simpele oefeningen, die meteen verlichting geven. Om te bevorderen dat de lokale spiergroepen gaan doen wat ze moeten doen, krijg ik een oefening, die voor mij lastig aan te leren is, maar wel helpt. En tenslotte leert ze me om de jarenlang overbelaste spieren aan de zijkant van mijn rug op de juiste manier te gebruiken. Het hele rijtje oefeningen krijg ik mee op papier.

Ik ben nu al een paar weken bezig. Elke dag werk ik mijn oefeningen af. De eerste paar dagen voelde ik pijn op plekjes waarvan ik niet wist dat ik ze had. Maar na een week werden de perioden zonder pijn langer. Ik heb het stellige idee dat het de goede kant op gaat. Dat ik nog een tijdje mee kan zonder uitsluitend boontjes af te halen. Wat ben ik blij dat de fysiotherapie de afgelopen vijfentwintig jaar niet heeft stilgezeten.

Reageren? Heel graag! Hou er rekening mee, dat je reactie niet meteen op de site te zien is.

Dit bericht is geplaatst in De dokters en wij met de tags , , . Bookmark de permalink.

Eén reactie op Rugpijn

  1. Blanca Wester schreef:

    Je hebt dus de (zeldzaam) goede fysio getroffen. Na jaren van rugklachten, fysio’s, orthopedisch specialisten etc. vond ook ik de juiste man. Spieren versterken, andere houding, hoe simpel kan het zijn?!

    Er is echter nog iets anders: Uit onderzoek is gebleken dat 80% van de mensen met chronische lage rugpijn een abnormaal lage Vitamine D status heeft. Bij ouderen is die status al langer bekend: voedingsstoffen worden slecht opgenomen en ze komen minder of helemaal niet meer in de zon. Zon is de belangrijkste bron voor de aanmaak van Vitamine D.

    Sinds enkele jaren zijn mijn (ooit chronische) rugklachten geheel verdwenen. Met dank aan mijn fysiotherapeut en een hoge dagelijkse dosis Vitamine D.

Reacties zijn gesloten.